Iran deel 3
Blijf op de hoogte en volg Kees
14 Mei 2014 | Iran, Kerman
Lieve familie en vrienden,
Bedankt voor de vele en leuke reacties
Zondag 11 mei
We zitten in de bus van Yazd naar Kerman, dwars door een saaie woestijn; af en toe wat bergen en verder een kale vlakte. Mooie gelegenheid om weer een verhaaltje te schrijven over onze belevenissen in dit bijzondere land.
Ik, Cora, wil wel beginnen met iedereen gerust te stellen, dat ik niet "ingepakt" hoef te lopen. Het enige kledingstuk dat altijd aanwezig is, is een sjaal(tje). Ik had nog een paar half lange kledingstukken aangeschaft en wijde broeken mee genomen; was niet nodig geweest. Je kan hier gewoon in spijkerbroeken lopen met bv. een iets langere blouse, als je armen, benen en haren maar bedekt zijn. Ook ik probeer dat sjaaltje zover mogelijk naar achter te doen, zoals alle jonge vrouwen hier doen, voor mij wat moeilijker omdat ik geen knot van mijn lange haar kan maken, waar de sjaal op hangt.
In Isfahan zijn we 3 dagen geweest en hebben ook daar prachtige moskeeen gezien, de een is nog mooier als de ander, dus het wordt weer een hele klus uit te zoeken welke foto's de mooiste zijn.
Isfahan staat ook bekend om zijn bruggen, waar in de avonduren jongelui bij elkaar komen om te praten en soms ook muziek maken en zingen, als de politie dat toelaat.
Bij de eerste brug waar we naar toegingen werden we veel aangesproken met natuurlijk de vraag waar we vandaan komen en of we kinderen hebben. Bij ons antwoord dat we uit Holland komen, zeggen de meesten gelijk: flowercountry! We hebben een klein fotoboekje mee met oa foto's van de bollenvelden bij Lisse, vinden ze allemaal prachtig.
Er zijn een paar moskeeen en shrines(mausoleum), waar de vrouwen een chador aan moeten. Die heb ik gelijk in Teheran gekocht en is dus al een paar keer van pas gekomen.
In Shiraz gingen we naar een shrine, waar een van de 17 broers van Imam Reza in een tombe ligt. Je hebt dan een vrouwen- en manneningang. Kees moest zijn rugzak inleveren, waarbij gezegd werd dat ook zijn camera niet mee naar binnen mocht. Ik had mijn chador gepakt en stond met dat ding in mijn handen omhoog te kijken wat de bovenzijde was. Er kwam een beveiligingsman van de shrine aanlopen en heeft mij " aangejurkd", zo behulpzaam zijn ze. Met mijn rugzak onder de chador mocht ik gewoon doorlopen terwijl de overige vrouwen hun tassen open moesten maken en gecontroleerd werden.
s'Avonds hebben we daar geen foto's gemaakt, dat durfen we niet, maar de volgende ochtend had ik gewoon mijn hele rugzak weer mee en hebben we foto's gemaakt. Een officiele fotograaf heeft een statieportret van ons gemaakt voor de shrine en nog enkele foto' s met onze camera.
In zo'n shrine is het eigenlijk een heel sociaal gebeuren. Mensen bidden er, zo te zien heel intens en dan ineens gaat hun telefoon en vindt er gewoon een gezellig gesprek plaats; in de gehele ruimte zitten mensen ook in groepjes bij elkaar met kinderen erbij. De shrine van binnen is helemaal " beplakt" (ik weet even geen ander woord) met kleine spiegeltjes, je weet werkelijk niet wat je ziet. Wij mochten trouwens de hele shrine door en konden dus ook het heiligste voorwerp, de tombe, gewoon zien, dat kan nergens anders. Deze tombe wordt door iedereen gekust, dus erg hygienisch is het niet, wij hebben het er maar niet op gewaagd. Voor je het weet heb je de vlektyfus of erger.
Natuurlijk hebben we ook Persepolis bezocht. Dat is de oude stad waar tijdens het persische rijk van Darius en Xerxes (ongeveer 500 voor Christus) de onderdanen hun belasting kwamen afdragen. Later in de fik gestoken door Alexander de Grote. Verder hebben we er prachtige tuinen en nog meer moskeeen bezocht.
Toen naar Yazd, een stad midden in de woestijn we dachten een flink dorp aan te treffen, maar met 200.000 inwoners is dat geen dorp meer. Wel erg mooi in het oude gedeelte met allemaal lemen huizen. Daar ook weer prachtige dingen te zien en zijn we ook naar een 'zurganeh' geweest. Een soort bodybuilding( met zware knotsen) van een uur met harde trommel en zang. Helaas waren alle tourgroepen ook op het idee gekomen, maar na een half uur taaiden de meeste oudjes ( veruit de meerderheid) al weer af terwijl het daarna pas leuk werd en wij weer zicht op het gebeuren kregen.
Gisteren zijn we naar de torens der stilte geweest. Hier werden vroeger door de Zoroasters, volgelingen van Zarathoestra, de lijken van de overledenen neergelegd, waar het vlees door de roofvogels werd opgegeten. Dit was omdat de elementen(bv. aarde vuur, lucht of water) niet verontreinigd mochten worden door ontbindende lichamen van mensen. De beenderen werden daarna in een diepe put gegooid. Tegenwoordig mag dit niet meer en worden de lijken " ingemetseld".
We reizen met VIP bussen, waar we meer ruimte hebben als in het vliegtuig en voor zeer weinig geld; een busreis van 5-6 uur, een afstand van plm. 400 km kost plm 5 euro.
We hopen vandaag nog in Bam aan te komen, de bus is later vertrokken en tut een beetje aan. Soms zijn de afstanden te groot om met de bus te gaan, daarom vliegen we inshallah donderdag van Kerman naar Mashad in 2 uur ipv met 2 dagen met de bus.
Woensdag 14 mei
Bam is een stad in de buurt vam de grens met Pakistan met een prachtig eeuwenoud fort. Tot 2003. Toen heeft een enorme aardbeving de hele zaak compleet verwoest en 45.000 doden in de stad zelf. Inmiddels is men nog druk bezig met de heropbouw met behulp van Unesco. Het begint er weer een beetje op te lijken, maar als je de oude foto's ziet moet er nog veel gebeuren voor het weer als vroeger was. We zaten er in een pensionnetje waar alle overland reizenden van of naar India met fiets of motor ook overnachten. Zo vertelde de eigenaar dat er velen van diverse pluimage bij hen overnacht hadden. Bv. een doofstom iemand op de fiets, iemand in een rolstoel, iemand die al 7 jaar aan het fietsen was en een nederlander vanuit India onderweg naar huis op een riksja.
We hebben met de eigenaar een 'woestijntocht' gemaakt o.a. naar 'nabij' gelegen zandduinen, 150km verderop en wat andere 'nabij' gelegen bezienswaardigheden en daarna bij hem thuis gegeten. Was wel leuk, maar niet echt spectaculair. Soms is het ook leuk om eens niet in een stad te zijn en lekker buiten. Dat kan alleen 's morgens vroeg en eind van de middag, want het kwik liep er op tot 40 graden. Dat is toch wel heftig warm en tijd voor siesta.
Gisteren waren we in een stadje dat Mahan heet met een van de mooiste mausolea van Iran( foto's komen nog, het zijn er teveel voor nu) waar we met de lunch onze iraanse vocabulaire met minstens 100% hebben uitgebreid. Tot nu toe bestond dat uit hallo(salaam) en terminal(busstation). Van een hele leuke familie hebben we 'geile goep'(heel goed of lekker) en 'goede hafez' (tot ziens) geleerd. Het lukt nog net om dat te onthouden. We lopen nu dus tegen iedereen goede hafez te roepen en bij het eten het geile goep.
We zijn nu ook enorm populair hier en moeten met jan en alleman op de foto. Dat komt waarschijnlijk meer doordat er hier relatief weinig toeristen komen dan door ons geweldige persisch.
We stoppen er mee. Morgen naar Mashhad, kan Cora eindelijk haar mooie zwarte kleed weer aan, want het is er super(schijn)heilig.
Liefs en zoenen, Cora en Kees
Bedankt voor de vele en leuke reacties
Zondag 11 mei
We zitten in de bus van Yazd naar Kerman, dwars door een saaie woestijn; af en toe wat bergen en verder een kale vlakte. Mooie gelegenheid om weer een verhaaltje te schrijven over onze belevenissen in dit bijzondere land.
Ik, Cora, wil wel beginnen met iedereen gerust te stellen, dat ik niet "ingepakt" hoef te lopen. Het enige kledingstuk dat altijd aanwezig is, is een sjaal(tje). Ik had nog een paar half lange kledingstukken aangeschaft en wijde broeken mee genomen; was niet nodig geweest. Je kan hier gewoon in spijkerbroeken lopen met bv. een iets langere blouse, als je armen, benen en haren maar bedekt zijn. Ook ik probeer dat sjaaltje zover mogelijk naar achter te doen, zoals alle jonge vrouwen hier doen, voor mij wat moeilijker omdat ik geen knot van mijn lange haar kan maken, waar de sjaal op hangt.
In Isfahan zijn we 3 dagen geweest en hebben ook daar prachtige moskeeen gezien, de een is nog mooier als de ander, dus het wordt weer een hele klus uit te zoeken welke foto's de mooiste zijn.
Isfahan staat ook bekend om zijn bruggen, waar in de avonduren jongelui bij elkaar komen om te praten en soms ook muziek maken en zingen, als de politie dat toelaat.
Bij de eerste brug waar we naar toegingen werden we veel aangesproken met natuurlijk de vraag waar we vandaan komen en of we kinderen hebben. Bij ons antwoord dat we uit Holland komen, zeggen de meesten gelijk: flowercountry! We hebben een klein fotoboekje mee met oa foto's van de bollenvelden bij Lisse, vinden ze allemaal prachtig.
Er zijn een paar moskeeen en shrines(mausoleum), waar de vrouwen een chador aan moeten. Die heb ik gelijk in Teheran gekocht en is dus al een paar keer van pas gekomen.
In Shiraz gingen we naar een shrine, waar een van de 17 broers van Imam Reza in een tombe ligt. Je hebt dan een vrouwen- en manneningang. Kees moest zijn rugzak inleveren, waarbij gezegd werd dat ook zijn camera niet mee naar binnen mocht. Ik had mijn chador gepakt en stond met dat ding in mijn handen omhoog te kijken wat de bovenzijde was. Er kwam een beveiligingsman van de shrine aanlopen en heeft mij " aangejurkd", zo behulpzaam zijn ze. Met mijn rugzak onder de chador mocht ik gewoon doorlopen terwijl de overige vrouwen hun tassen open moesten maken en gecontroleerd werden.
s'Avonds hebben we daar geen foto's gemaakt, dat durfen we niet, maar de volgende ochtend had ik gewoon mijn hele rugzak weer mee en hebben we foto's gemaakt. Een officiele fotograaf heeft een statieportret van ons gemaakt voor de shrine en nog enkele foto' s met onze camera.
In zo'n shrine is het eigenlijk een heel sociaal gebeuren. Mensen bidden er, zo te zien heel intens en dan ineens gaat hun telefoon en vindt er gewoon een gezellig gesprek plaats; in de gehele ruimte zitten mensen ook in groepjes bij elkaar met kinderen erbij. De shrine van binnen is helemaal " beplakt" (ik weet even geen ander woord) met kleine spiegeltjes, je weet werkelijk niet wat je ziet. Wij mochten trouwens de hele shrine door en konden dus ook het heiligste voorwerp, de tombe, gewoon zien, dat kan nergens anders. Deze tombe wordt door iedereen gekust, dus erg hygienisch is het niet, wij hebben het er maar niet op gewaagd. Voor je het weet heb je de vlektyfus of erger.
Natuurlijk hebben we ook Persepolis bezocht. Dat is de oude stad waar tijdens het persische rijk van Darius en Xerxes (ongeveer 500 voor Christus) de onderdanen hun belasting kwamen afdragen. Later in de fik gestoken door Alexander de Grote. Verder hebben we er prachtige tuinen en nog meer moskeeen bezocht.
Toen naar Yazd, een stad midden in de woestijn we dachten een flink dorp aan te treffen, maar met 200.000 inwoners is dat geen dorp meer. Wel erg mooi in het oude gedeelte met allemaal lemen huizen. Daar ook weer prachtige dingen te zien en zijn we ook naar een 'zurganeh' geweest. Een soort bodybuilding( met zware knotsen) van een uur met harde trommel en zang. Helaas waren alle tourgroepen ook op het idee gekomen, maar na een half uur taaiden de meeste oudjes ( veruit de meerderheid) al weer af terwijl het daarna pas leuk werd en wij weer zicht op het gebeuren kregen.
Gisteren zijn we naar de torens der stilte geweest. Hier werden vroeger door de Zoroasters, volgelingen van Zarathoestra, de lijken van de overledenen neergelegd, waar het vlees door de roofvogels werd opgegeten. Dit was omdat de elementen(bv. aarde vuur, lucht of water) niet verontreinigd mochten worden door ontbindende lichamen van mensen. De beenderen werden daarna in een diepe put gegooid. Tegenwoordig mag dit niet meer en worden de lijken " ingemetseld".
We reizen met VIP bussen, waar we meer ruimte hebben als in het vliegtuig en voor zeer weinig geld; een busreis van 5-6 uur, een afstand van plm. 400 km kost plm 5 euro.
We hopen vandaag nog in Bam aan te komen, de bus is later vertrokken en tut een beetje aan. Soms zijn de afstanden te groot om met de bus te gaan, daarom vliegen we inshallah donderdag van Kerman naar Mashad in 2 uur ipv met 2 dagen met de bus.
Woensdag 14 mei
Bam is een stad in de buurt vam de grens met Pakistan met een prachtig eeuwenoud fort. Tot 2003. Toen heeft een enorme aardbeving de hele zaak compleet verwoest en 45.000 doden in de stad zelf. Inmiddels is men nog druk bezig met de heropbouw met behulp van Unesco. Het begint er weer een beetje op te lijken, maar als je de oude foto's ziet moet er nog veel gebeuren voor het weer als vroeger was. We zaten er in een pensionnetje waar alle overland reizenden van of naar India met fiets of motor ook overnachten. Zo vertelde de eigenaar dat er velen van diverse pluimage bij hen overnacht hadden. Bv. een doofstom iemand op de fiets, iemand in een rolstoel, iemand die al 7 jaar aan het fietsen was en een nederlander vanuit India onderweg naar huis op een riksja.
We hebben met de eigenaar een 'woestijntocht' gemaakt o.a. naar 'nabij' gelegen zandduinen, 150km verderop en wat andere 'nabij' gelegen bezienswaardigheden en daarna bij hem thuis gegeten. Was wel leuk, maar niet echt spectaculair. Soms is het ook leuk om eens niet in een stad te zijn en lekker buiten. Dat kan alleen 's morgens vroeg en eind van de middag, want het kwik liep er op tot 40 graden. Dat is toch wel heftig warm en tijd voor siesta.
Gisteren waren we in een stadje dat Mahan heet met een van de mooiste mausolea van Iran( foto's komen nog, het zijn er teveel voor nu) waar we met de lunch onze iraanse vocabulaire met minstens 100% hebben uitgebreid. Tot nu toe bestond dat uit hallo(salaam) en terminal(busstation). Van een hele leuke familie hebben we 'geile goep'(heel goed of lekker) en 'goede hafez' (tot ziens) geleerd. Het lukt nog net om dat te onthouden. We lopen nu dus tegen iedereen goede hafez te roepen en bij het eten het geile goep.
We zijn nu ook enorm populair hier en moeten met jan en alleman op de foto. Dat komt waarschijnlijk meer doordat er hier relatief weinig toeristen komen dan door ons geweldige persisch.
We stoppen er mee. Morgen naar Mashhad, kan Cora eindelijk haar mooie zwarte kleed weer aan, want het is er super(schijn)heilig.
Liefs en zoenen, Cora en Kees
-
14 Mei 2014 - 21:43
Henk En Anneke:
Salaam Kees en Cora,
Wat heerlijk om met jullie mee te kunnen reizen....we kijken al uit naar nog meer van die mooie foto's en verhalen!
Goede hafez!
Zoenen van ons.
-
14 Mei 2014 - 21:58
Gonnie Van Der Wouw:
Ik zal ook maar beginnen met:
Salaam Cora en Kees,
Wat een leuk en interessant reisverslag. Goed dat jullie ook wat "brabbelen" want zoals je schreef Cora het onthouden wordt hoe langer hoe moeilijker, toch wel "prettig" dat jullie daar ook last van hebben! Blijf wel voorzichtig hè en héél verstandig dat jullie die relikwiën niet kussen, je loopt zo maar wat op. Nog heel veel mooie dagen en ik ben benieuwd naar de foto's.
Goede hafez! Liefs,
Gonnie. -
14 Mei 2014 - 22:14
Pim En Ria:
geweldig we wachten op de andere foto's.
sturen het verslag naar ma.
groeten Pim en Ria -
15 Mei 2014 - 09:24
Annet:
Hoi Kees en Cora
Bij een kopje koffie ( op het werk) even genieten van jullie reisverslag en de foto's.
Wat een sprookjesachtige beelden. Fijn dat jullie zo genieten.
Liefs van de Zwervertjes -
15 Mei 2014 - 09:58
Helen:
Heerlijk verslag weer! Inshallah volgende keer weer wat foto's ...... -
15 Mei 2014 - 19:37
Bep En Hannie :
Hoi lieve broer en zus
jullie beleven weer heel veel, toch is dat enge land wel erg mooi
en groot twee dagen im een bus voor €5 red je in ons kleine kikkerlandje niet.
We wensen verder nog veel reisplezier.
Liefs Bep en Hannie -
15 Mei 2014 - 21:34
Marten (Ribu):
Hoi Cora,
Wat vreselijk leuk om te lezen en wat een schitterende foto's!
Geniet er van!
Marten -
18 Mei 2014 - 12:39
Kees, Jeroen En Jans:
Lieve familie,
Wat een prachtige foto's weer. En Cora ziet er weer appetijtelijk uit. Neem je wel de goeie Cora mee terug Kees?
Veel plezier nog op jullie verdere reis en geniet er van.
Liefs uit Ede.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
