Groeten uit Samarkand.

Lieve allemaal,

Even een kort verhaal met onze belevenissen tot nu toe.
Om te beginnen is het hier erg warm. Het scheelt wel dat het droge warmte is, maar nu wordt het met de dag warmer. Morgen gaan we naar Tasjkent, waar we nog een dagje zijn en vrijdag vliegen we naar Bishkek en vermoedelijk is het daar koeler. We gaan het zien.
We zijn nu nog in het mooie Oezbekistan.
We waren midden in de nacht aangekomen en moesten nog een visa regelen op het vliegveld, dat redelijk snel ging nadat er iemand was opgetrommeld. Voor de douane moesten we wel 4 formulieren invullen, allemaal in het cyrillisch en bij de ambtenaar zelf lagen ze in het engels; lekker slim van die lui.
We waren begonnen in Tasjkent en het was in het begin wel even wennen. We kunnen niets lezen en verstaan ook niets. Het geld heeft 4 biljetten: 100, 200, 500 en 1000 Sum. Voor 100 US dollar krijg je 200.000 Sum, dus 200 biljetten. Jullie begrijpen het al, onze buidels puilen uit. De geldwisselaars op de markten staan ook met 1 of 2 boodschappentassen vol met pakken biljetten. De US dollars zetten zij op de bank zodat zij als zij op reis gaan met een creditcard kunnen betalen in dollars. Beetje ingewikkeld maar de dollars zijn erg in trek.
De mensen zijn trouwens erg aardig, nieuwsgierig en open. Ze willen altijd weten waar je vandaan komt en vragen dat ook in hun eigen taal en dat begrijpen we meestal wel. In toeristische plaatsen wordt over het algemeen wel meer engels gesproken.
Wat betreft de openheid: soms liepen we ergens en ineens komen er een paar vrouwen aanlopen, die mij vast grepen en het woord " foto" zeiden en binnnen een paar seconden stonden we ingebouwd tussen wel 5-10 stevige vrouwen. Heel snel " dikke vriendinnen" gemaakt.
Vanuit Tasjkent zijn we naar Urgench gevlogen om bij Khiva te komen.
Op het vliegveld werden wij aangeproken door een taxi chauffeur, die heel zeker overkwam. Bleek later dat hij vermeld staat in de Lonely Planet. Hij wilde wel zorgen dat wij geld konden wisselen. Hij belde even en vlak voor ons hotel stonden 2 mannen waarvan 1 een boodschappentas had en daar 4 grote stapels geld uitpakte. We waren gelijk bijna miljonair.
Bij de eerste blik op Khiva slaakten wij veel ah's en oh's. We wisten natuurlijk wel dat er veel blauwe tegeltjes waren, maar zoveel, dat wisten we niet. De ene minarette was nog mooier dan de andere moskee of mausoleum. Gevolg was wel dat we na 2 dagen al meer als 500 foto's hadden gemaakt.
Khiva is al het ware een stad in een stad met een hoge muur er omheen. Vanuit ons hotel hadden wij prachtig zicht op de westelijk toegangspoort.
Niet alleen gebouwen maar ook de mensen zijn heel gewillig om op de foto te gaan. Als je een foto wilde maken stond er ineens een jonge dame of een paar kinderen voor je en die wilden dan op de foto, zij zeiden gedag en liepen vervolgens gewoon door.
Om in de volgende plaats, Buchara, te komen moet je door een groot gedeelte van de woestijn. Wij hebben dat met een taxi gedaan samen met 2 duitse jongens. Het is wel een saaie woestijn. Geen mooie zandduinen, maar overal kleine dorre struikjes.
Op dat moment was er geen benzine meer te krijgen. Wij zagen bij alle pompstations wel 100 auto's in de rij staan. Wij vroegen onze chauffeur hoelang die mensen moesten wachten; sommige stonden er al een paar uur.
Wij hadden al gemerkt dat onze chauffeur veel "vrienden" heeft. Hij moest ook benzine hebben en reed een pompstation op, stapte naar de man achter de kassa (vermoedelijk de eigenaar), reed zijn auto achteruit het pompstation op, stopte bij de pomp, zijn tank werd vol gedaan en hij reed weg. Zo hebben wij ons nog een paar keer verbaasd hoe hij dingen voor elkaar kreeg.
In Buchara hadden we een hotel midden in het oude gedeelte. Het leek wel of we in de middeleeuwen terecht waren gekomen. Straten waren van zand en stenen, huizen van klei en af en toe een ezel door de straat.
Ook in Buchara weer prachtige gebouwen, die op de lijst van de Unesco staan van het werelderfgoed. Alle gebouwen hebben een geschiedenis van emirs, khans en krijgsheren, die ook weer de mausoleums hebben laten bouwen voor vrouw en kinderen.

Buchara had een erg gezellig centrum; restaurants en cafe's rond een grote vijver en elke avond muziek. Tot laat heel veel mensen en kinderen. S' Avonds werd de temperatuur ook wat prettiger.
Nu zitten we nog in Samarkand, eigenlijk wel de mooiste van de 3 steden. Ook hier zitten we in een echt oud Oezbeeks huis, dat als Bed en Breakfast staat vermeld. Prachtige binnentuin waar we ontbijten met o.a. fruit van de eigen bomen, erg lekker.
Hier in Samarkand is het bekende Registan. Een soort plein waar 1 moskee en 2 madrasa's staan. Op alle tijden van de dag staat er wel 1 goed in de zon, dus we zijn er erg vaak geweest.

Het verkeer is ook nog wel even het vermelden waard. Over het algemeen zijn de wegen slecht. Misschien is dat ook wel goed want ze rijden als coureurs op een circuit. Rood licht is om doorheen te rijden en men rijdt het liefst over 2 rijbanen, dus niet in de linker of rechter baan, maar midden op. Er wordt naar hartelust links en rechts ingehaald en gesneden en onderwijl wordt er ook door iedereen heel veel getelefoneerd.
Car-Glass zou hier goud geld verdienen. Er rijdt bijna geen auto zonder barsten in het voorruit.
Kees heeft een paar foto's uitgezocht, dus die zegggen verder ook het een en ander.
Wij gaan morgen weer op reis en mogelijk volgt er nog een bericht vanuit Kyrgizie.

Liefs en dikke kus,
Kees en Cora