Deel 3: Bergamo-Rome(bijna)

Van Bergamo naar Rome(bijna, helaas)

Lieve familie en vrienden,

Er leiden vele wegen naar Rome en wij hebben een mooie weg gevonden en we hadden Roma bijna bereikt.
Gistere, ongeveer 10 km voor Rome sloeg helaas het noodlot toe en ging Cora met fiets over de kop en was het einde oefening. Nota bene op een weggetje naar het dorp Santa Cornelia, what's in the name...
We gingen met een lekkere vaart de heuvel of en onder een boom was een drempel gemaakt, waarschijnlijk over een boomstronk heen en Cora werd gelanceerd.
Buiten westen en overal bloed, heel eng. Een grote snee boven haar rechteroog, gescheurde lip en 2 tanden er uit en de andere loszittend. Vreselijk.

Gelukkig waren snel een paar franse wandelaars ter plekke, waarvan een ex-verpleegster die enorm geholpen hebben. Iemand op een brommer belde een ambulance die een half uur later pas kwam en dus naar het ziekenhuis in de buurt.
Dat was mijl op zeven, want het was er overvol met overal mensen op brancards op de gang die daar vele uren zaten of lagen te wachten op behandeling of uitslagen. Na een paar uur was Cora toch door de CT scan gehaald, maar er was iets mis met de bloedwaarden, dus ze moest opnieuw door de scan en die bleek net kapot te zijn gegaan. De uiteindelijke uitslag: Scheurtjes in het jukbeen onder haar rechteroog en een scheurtje in de lever. De internist wilde haar een nacht ter observatie, dus ik naar ons onderkomen met een taxi, wat gelukkig niet ver weg was en met schone kleren terug naar het ziekenhuis. De internist had gezegd dat ze die nacht op zaal zou liggen. Niet dus, ze lag nog precies op dezelfde plek tussen al dezelfde mensen waar niets mee gebeurde en niemand die iets deed, bv. observeren.

Uiteindelijk heb ik haar gewoon met de taxi meegenomen naar ons onderkomen, na formulieren omtrent verantwoordelijkheid te hebben ondertekend.
Vannacht redelijk geslapen, maar nog veel pijn door alle schaafwonden en erg pijnlijk borstbeen/ribben. Waarschijnlijk op het stuur gevallen, maar niet gebroken.
Kortom: een heel jammerlijk en voor Cora pijnlijk einde van onze prachtige reis.
De fietsen waren ergens gestald en die zijn nu ook hier en kunnen vanavond ingeleverd voor transport naar huis.
Morgen 15 juli terug naar huis zoals gepland. En dan eerst maar naar de dokterspost in Amsterdam kijken wat die er van vinden. En volgende week naar de tandarts, want dat wordt nog een hele verbouwing.
Er zit een foto bij van Cora nu. Schrik niet!


Cora had eergisteren al een verslag geschreven van het laatste deel van onze tocht, wat hier alsnog volgt:

Ons vorige verhaal ging tot Bergamo in het noorden van Italie.
Vanuit Bergamo zijn we verder gefietst richting het zuiden via Brescia en een tipje Gardameer. Veel heuvels met wijngaarden en olijfbomen, maar soms kan je je ook zomaar indenken dat je op de hei van Hilversum of over de smalle fietspaden door de Vinkeveenseplassen fietst, zoveel gelijkenis.
In de buurt van Castellaro (even onder het Gardameer) zijn we overvallen door het noodweer, maar konden nog net op tijd bij onze B&B komen. Diezelfde avond en nacht heeft het heel erg geregend en in de omgeving was bij dit noodweer veel schade ontstaan aan de gewassen. De volgende dag zagen wij hele velden mais die vernield waren.

Het is niet alleen kilometers vreten maar ook cultuur opsnuiven in dit mooie land.
In Mantova hebben uitgebreid het hertogelijk paleis, het Palazzo Ducale, met bijbehorend museum bezocht. Onwaarschijnlijk mooie schilderingen/ fresco's aan plafond en muren. Er hoort natuurlijk een lang verhaal bij, maar dat kunnen jullie zelf opzoeken als je er meer over wilt weten.
Tussen de Alpen en Appennijnen stroomt de rivier de Po door een gelijknamige vlakte. Dit is een gebied wat in 2012 getroffen werd door een ernstige aardbeving. Je ziet dat ook in de dorpen. Veel huizen liggen nog in puin of het halve dorp staat in de steigers.

Via Modena, waar o.a. de Ferrari's gemaakt worden doorgestoken naar Toscane.
We moesten nog wel even de Appenijnen over en dat hebben we geweten. Ten eerste prachtige landschappen, veel uitroepen van oh en ah en vaak afstappen om foto's te maken en zweten als otters. Het was wel fijn dat op die hoogte het 's avonds afkoelde en de temperatuur aangenaam werd.
Onderweg gestopt in het plaatsje Vinci, waar het Leonarda da Vinci museum is. Het is heel bijzonder om te zien dat hij behalve schilderen (o.a. de Mona Lisa) heel veel uitvindingen/ontdekkingen heeft gedaan. Hij had al een theorie over hoe voorwerpen zouden kunnen vliegen; eigenlijk de oorsprong van het vliegtuig. Niet alle uitvindingen waren even vredelievend, ook oorlogswerktuigen heeft hij ontworpen bv. het kanon en mogelijk ook de basis voor de huidige fiets ( kan ook van een leerling van hem zijn, maar dat weet men niet zeker).
Zo fietsten wij over prachtige weggetjes slingerend over een kam door het toscaanse landschap.

Niet alleen oude paleizen, maar ook in de duomo's(kathedralen) waarvan iedere zichzelf respecterende stad er een heeft, zijn prachtige schilderingen te zien. Vooral die in Siena en Orvieto waren prachtig.
Hele bekende toeristische plaatsen zijn natuurlijk Florence, San Gimignano en Siena. Florence hebben we links laten liggen, omdat we het al kenden en het daar 's zomers een gekkenhuis is. In de andere 2 plaatsen leek het ook wel Koningsdag, wat een mensen. Ongeveer 15-20 jaar geleden hebben wij hier in de buurt gewandeld, rugzak op en lopen. Ook toen was het wel druk, maar nu veel erger. In Siena was het ook de dag na de " palio". Dit is een paardenrace, die wordt gehouden op het grote plein. Siena heeft een aantal wijken en elke wijk heeft een paard met ruiter, die dus strijden om de eer!
Het voordeel is wel dat het meest dagjesmensen zijn en dat het s'avonds een stuk rustiger is.

We vinden het prachtig om hier te fietsen en vooral het gebied vanaf de Appenijnen tot en met Siena is prachtig, maar een dagje rust is ook nodig, dus aan het Trasimenomeer een dagje "genikst" bij het zwembad.
Onze overnachtingsplaatsen zijn vaak ook erg mooi. We hebben in diverse palazzo's geslapen die soms prachtig waren. Bij een vonden de eigenaren de hunne prachtig, maar wij waren minder onder de indruk. Misschien worden we verwend... Meestal zijn het gewone hotelletjes of B&B's. Die kunnen soms veel mooier zijn dat de palazzo's. In eeuwenoude panden met prachtige beschilderde muren en plafonds.

Het lijkt elke dag wel warmer te worden, we zien op onze computer soms 38-40 graden staan en dat kan je nekken bij zeer steile stukken. Vooral als je even afgestapt ben voor een slok water, dan is het lastig om de zware fiets weer aan de gang te krijgen. Gelukkig is er dan weer een bereidwillige man (in dit geval Kees) die even een duwtje geeft zodat je weer verder kan.
Nu we in de buurt van Rome komen, blijkt dat de bewoners weten dat wij eraan komen. Op de weg zien we ineens de tekst: "Kees+Cora hiep hiep!" Wat een verrsassing. Dat gaf ons weer energie om door te fietsen. (was een paar weken geleden op de weg gespoten door Francesca en Ronald, die toen in Rome waren).
In het dorp Trevignano, bij het Braccianomeer, hebben we nog een rustdag genomen en lekker gepoedeld in het meer, voor de laatste fietsdagen, die nog steeds mooi zijn en wel erg warm.

Na ca. 2000 Kilometer hadden we Rome bijna bereikt.
Geen afsluitende foto op het Sint Pietersplein met de paus, maar het was wel een prachtige vakantie met helaas een triest einde. Het had nog veel erger kunnen aflopen. We leven nog en alle relevante onderdelen zitten er nog aan en doen het nog! Zo moet je het ook maar zien.

Wij hebben er van genoten van deze bijzonder mooie tocht en kunnen het iedereen aanbevelen, maar pas op voor de donkere plekken op straat.
Jullie bedankt voor jullie reacties en we spreken elkaar binnenkort weer.

Lieve warme groeten uit Rome,
Kees en Cora

P.s. Hopelijk zijn de foto's scherper dan voorheen. In het echt zijn ze haarscherp, maar op de site zijn ze dat veel minder.
Omdat er maar 20 foto's per verslag kunnen doen we en nog 20 achteraan in een apart verhaal zonder veel text. Het is te lastig om te kiezen uit zoveel mooie dingen.